Neoklassiekorgel op podium (Maurice Delmotte, 1939)

Orgelkast - bouwdatum 1939

Orgelkast - plaats Occupe tout le fond de scène

Orgelkast - stijl  Zichtbare pijpen, zonder orgelkast

Beschrijving van de orgelkast Front met tinnen pijpen die van het midden naar de uiteinden oplopen en eindigen in twee pijptorens met 7 grote houten pijpen (32 voeten). Achter deze concave boog, een dubbele omgekeerde kromme, eerst tin-hout, middelhoog, met achteraan een hogere kromme van donkerdere houten pijpen. Achter dit alles,de vier rijen horizontale jaloezieën van de zwelkasten. Opzij, links en rechts van de kolommen van 32 voeten, een dubbele omgekeerde beweging van metalen pijpen, dalend naar de uiteinden, en van houten pijpen in stijgende lijn.

Speeltafel - bouwdatum 1940

Speeltafel - stijl Modern, past bij de orgelkast

Speeltafel - beschrijving Meuble aux faces externes lisses. Vier manualen, getrapt geplaatst, registers links en rechts.

Speeltafel - plaats Déplaçable devant l'orgue

Speeltafel - materialen Eikenhout, palissender, ebbenhout, ivoor

Speeltafel - bijzonderheden Verplaatsbaar

Datum/periode van het onderhoud Niet meer onderhouden sinds omstreeks 1980-90

Combinatieschakelaar - type en plaats 5 x 8 combinaties + 10 "Amerikaanse" combinaties van manualen en voetklavieren

Crescendo Algemeen crescendo

Ventilator - beschrijving Ja

Stemming Diapason 440 Hz

Temperatuur Gelijkzwevend

Akoestiek Kort

Orgelbouwer(s) Maurice Delmotte

Historiek Het monumentale geheel werd op dinsdag 30 april 1940 ingespeeld tijdens een gezamenlijk concert van de Vlaamse en de Franse radio, met de medewerking van het Groot Symfonieorkest van het NIR onder leiding van Désiré Defauw.

Op het programma: het 3e Brandenburgse concerto van Bach, vervolgens het Concerto op.4 n°4 van Haendel, vertolkt door Flor Peeters, die daarna zijn Variaties bracht en eindigde met een oud Vlaams lied, "Laet ons mit herten reyne" (waarvan Pierre Froidebise een gevarieerde Kerst zou maken). Na de pauze speelde Joseph Jongen zijn Symphonie concertante, op.81.

We noteren onder meer, in minder dan twee maanden zaterdagrecitals: Charles De Liever die Reubke, Brahms, Reger en Rheinberger speelde; Joseph Jongen die César Frank speelde, Jean Collot die Bossi, Glazounov, Beck en Andriessen bracht; Maurice Dejauve met Boëly, Alkan, Boëlmann en Saint-Saëns; Alex Paepen die Gigout, Dallier, Roussel, Barié speelde; Charles Hens met Florent Schmitt, Jacques Ibert, Tournemire, Ludovic Panel, Messiaen, Duruflé, Bonnet en Dupré; Marcel Druart met Raymond Moulaert, Flor Peeters, Joseph Jongen en Paul met Maleingrau.

Helaas zou deze activiteit niet lang duren. De barokinstrumenten kwamen in de mode. De speeltafel zelf stootte meer dan een muzikant af, ondanks (of misschien vanwege) haar vele mogelijkheden.

De werken die in 1960 werden uitgevoerd om de akoestiek van de studio te verbeteren, leverden blijkbaar niets op. In deze jaren verklaarde een verantwoordelijke dat er miljoenen nodig zouden zijn om het orgel te restaureren. En dus gebeurde er niets.

Toch werd het instrument hoe dan ook tot in 1970 min of meer regelmatig gestemd door de firma Delmotte zelf.

Louis Joos speelde in de jaren '60 het orgelgedeelte van Respighi's Fonteinen van Rome, met het Groot Symfonieorkest. Claude-Robert Roland bespeelde het instrument tussen 1965 en 1970 en maakte onder meer opnamen van de Finale van Franck, de Prelude en Fuga op. 7 n°3 van Dupré, de Pinkstermis van Messiaen, werken van Maurice Guillaume, Robert Quatrefages en Charles Tournemine, zijn eigen 4 stukken voor Grootorgel,en ten slotte de versie van de la Sonatine van Pierre Froidebise die Radio Namen gedurende meer dan een eeuw gebruikte. In de jaren '70 bracht hij met het Groot Symfonieorkest, geleid door René Defossez, het orgelgedeelte van de Fêtes carillonnées van René Barbier. Voor de gelegenheid werd het orgel opnieuw gestemd door de firma Delmotte.
Toen Flagey later voor Reyers werd geruild, kon men het ergste vrezen.
De aanschaf van de gebouwen van het vroeger NIR door de n.v. La Maison de la Radio enerzijds, en de klassering van Studio 4 en het Grootorgel anderzijds, hebben deze vrees volledig weggnomen. Dit is een instrument dat bijna was verdwenen.

Het orgel is nu zorgvuldig gedemonteerd door firma Thomas (Francorchamps) en geïnventariseerd. Alle pijpen zijn van asbest ontdaan. Het Diongre-front is teruggeplaatst, net als de speeltafel (met uitzondering van het voetklavier).